urzeczywistniać się – urzeczywistnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się rzeczywistym, realnym; ziszczać się, spełniać się, realizować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urzeczywistniają się wreszcie jego plany. Urzeczywistnił się jego pomysł. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucieleśniać — ndk I, ucieleśniaćam, ucieleśniaćasz, ucieleśniaćają, ucieleśniaćaj, ucieleśniaćał, ucieleśniaćany ucieleśnić dk VIa, ucieleśniaćnię, ucieleśniaćnisz, ucieleśniaćnij, ucieleśniaćnił, ucieleśniaćniony, książk. «nadawać czemuś realny kształt,… … Słownik języka polskiego
urzeczywistnić — dk VIa, urzeczywistnićnię, urzeczywistnićnisz, urzeczywistnićnił, urzeczywistnićniony urzeczywistniać ndk I, urzeczywistnićam, urzeczywistnićasz, urzeczywistnićają, urzeczywistnićaj, urzeczywistnićał, urzeczywistnićany, książk. «sprawić, że coś… … Słownik języka polskiego
wcielać — ndk I, wcielaćam, wcielaćasz, wcielaćają, wcielaćaj, wcielaćał, wcielaćany wcielić dk VIa, wcielaćlę, wcielaćlisz, wciel, wcielaćlił, wcielaćlony 1. «czynić kogoś, coś składową częścią czegoś; dołączać, przyłączać, włączać» Wcielać utwór do… … Słownik języka polskiego
ciało — 1. (A) słowo ciałem się stało «zwrot używany w zaskakującej sytuacji lub kiedy coś niespodziewanie doszło do skutku, spełniło się»: Można by rzec, że słowo stało się ciałem. Magister Hubert Wagner został trenerem reprezentacji kobiecej Polski.… … Słownik frazeologiczny
wcielić się — Wcielać się w życie «przyjmować materialną postać, realny kształt; ucieleśniać się, ucieleśnić się, urzeczywistniać się, urzeczywistnić się»: Polska wybuchła? Urzeczywistniły się marzenia wieszczów i niewieszczów? No i co, jest Polska i koniec. ( … Słownik frazeologiczny
wcielać się — w życie «przyjmować materialną postać, realny kształt; ucieleśniać się, ucieleśnić się, urzeczywistniać się, urzeczywistnić się»: Polska wybuchła? Urzeczywistniły się marzenia wieszczów i niewieszczów? No i co, jest Polska i koniec. (...) Ciągle… … Słownik frazeologiczny
ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… … Słownik języka polskiego
idea — ż I, DCMs. idei, B. ideę; lm M. idee, D. idei 1. «myśl przewodnia wyznaczająca cel i kierunek działania, będąca również zasadniczą tendencją twórczości naukowej i artystycznej; pomysł, koncepcja, pojęcie, pogląd, wyobrażenie» Idea polityczna,… … Słownik języka polskiego
ideał — m IV, D. u, Ms. ideałale 1. blm «coś absolutnie doskonałego, doskonałość; wzór doskonałości, okaz najdoskonalszy, który stanowi normę, probierz przy ocenie rzeczy, osobników itp. należących do tego samego gatunku» Ideał człowieka, pedagoga. Ideał … Słownik języka polskiego
